Biały koń bogów

Poganiacz skinął ledwo dostrzegalnie dłonią i słoń ugiął słupowate nogi, ukląkł. Wielkie uszy wachlowały powietrze, szare dziwne liś cie poruszane niewidzialnym wiatrem. - Każ mu powstać - poganiacz opuścił tytuły królewskiego syna, byli sobie równi teraz, daleko o d pałacu, a właściwie nie byli równi, bo poganiacz był mistrzem, Asioka pokornym uczniem. - Każ mu powstać znakiem...