Biały król - Gyorgy Dragoman

Lata osiemdziesiąte w pewnym reżimowym kraju przypominającym rumuński Siedmiogród, choć nie nazwanym po imieniu. Jedenastoletni narrator przeżywa bardzo szczególny i trudny rok swojego życia. Jego ojciec, lekarz, zostaje aresztowany za kontakty z opozycją i osadzony w obozie pracy. Osiemnaście rozdziałów, a właściwie opowiadań, tworzy chronologiczną zamkniętą całość: od aresztowania ojca po jego pojawienie się na pogrzebie dziadka bohatera. Dragoman pokazuje nam świat oczami dziecka, które wielu rzeczy nie rozumie, wielu rzeczom się dziwi, zawsze jednak wyczuwa jakiś podskórny nurt wydarzeń, przejmuje coś z lęku, jaki bezustannie towarzyszy dorosłym, choć jego własny świat pozostaje właściwie dosyć beztroski, zajmują go bowiem na co dzień sprawy, które na ogół zajmują jedenastoletnich chłopców eskapady w podejrzane miejsca, na rozgrzebaną budowę czy do opuszczonych kamieniołomów.