Cogito i sejsmograf podświadomości

Aleksander Wójtowicz zajął się twórczością prozatorską artystów z kregu
''Zwrotnicy'' i ''Almanachu Nowej Sztuki'' (A. Ważyk, J.Kurek, T. Peiper, B.
Jasieński, A. Wat, A. Stern), którzy dotąd interesowali badaczy ze
względu na swoją nowatorską działalność poetycką. Natomiast pisana przez
nich proza pozostawała w głębokim cieniu, nierzadko też zyskiwała mało
przychylne oceny badaczy. Autor starał się zweryfikować te poglądy i
wypełnić lukę istniejącą w polskiej historii literatury. Udało mu się
pokazać, że proza awangardzistów stanowi wyrazisty epizod w historii
polskiej powieści, zawarty ''pomiędzy'' modernizmem (i jego
cywilizacyjnymi złudzeniami z początków XX wieku) a ''pokoleniem
Gombrowicza'' - awangardową prozą końca lat trzydziestych. Autor
uruchomił wieloaspektowe konteksty literackie (A. Rimbaud, G.
Apollinaire, A. Breton, B. Cendrars, G.K. Chesterton, F. Dostojewski) i
filozoficzne (L. Szestow, H. Poincare, L. Chwistek). Szczegółowo
przeanalizował poszczególne utwory i potrafił z nich wydobyć nowe,
zaskakujące sensy. Dla omawianych utworów znalazł klucz interpretacyjny
- pod jego piórem stare i lekceważone teksty nagle nabierają życia.
Dzięki książce możemy lepiej zrozumieć tradycję, a przez nią - naszą
współczesność.
Z recenzji prof. dr hab. Seweryny Wysłouch

• author: Aleksander Wójtowicz