Ekrany i lustra w polskim dramacie współczesnym

Książka stawia sobie za cel próbę wyznaczenia nowej estetyki
dramatycznej opartej na lustrzano-ekranowej grze. Autorka prezentuje
możliwie szerokie podejście, łącząc wszelkie ścieżki interpretacji,
które zmierzają ku literaturze i teoriopoznawczej scenie dramatu
istnienia. Próbuje nakreślić sytuację, w której obecność luster i
ekranów w dramacie współczesnym charakteryzuje kryzys technik
mimetycznych odwołujących się do metafory ?powieści ? zwierciadła
przechadzającego się po gościńcu?, a zmierza w kierunku prezentacji
procesu zanikania lustrzanej głębi. Świat stał się jednocześnie
przemierzanym traktem i drugą stroną lustra, wygodnym gościńcem i trudną
opowieścią o nim. Autorka wprowadza własne koncepcje ? kolażowej
tożsamości medialnej, obrazów masek pustki, idei ekranowego modelu
komunikacyjnego, wreszcie zarysu lustrzano-ekranowej estetyki. Pokazuje,
jak z pozoru genologiczne pojęcia stają się określeniami
teoriopoznawczymi, jednocześnie wyznaczając lustrzano-ekranową estetykę
dramatów współczesnych. W opisie tej nowej estetyki przywoływane są
najnowsze dramaty, czasem prawie nieznanych dramaturgów, jak np.
Krzysztofa Rudowskiego, Pawła Sali, Roberta Kucharskiego, Pawła Jurka
czy Jacka Suta, a także klasyków, takich jak Tadeusz Różewicz, Witold
Gombrowicz, Witkacy, Samuel Beckett i Jean Genet.

• author: Monika Błaszczak