Głód

To bardzo cenna pozycja. Zdecydowanie wyróżnia się spośród twórczości pamiętnikarskiej obrazującej życie Sybiraków. Opowiada o zesłaniu widzianym oczyma kilkuletniej dziewczynki, co eliminuje - i to mocna strona opowiadań - wszelkie wątki martyrologiczne, ojczyźniany patos, skupiając się na tym, co było najważniejsze - jak przeżyć kolejny dzień. Posiadanie chleba stawało się niemal obsesją, która towarzyszyła nie tylko na Sybirze, ale trwała jeszcze długo po powrocie do kraju. Autorka znalazła sposób, by o zesłaniu pisać bez publicystycznego patosu, lecz dosadnie, ubarwiając swoje przeżycia odcieniem humoru i smakowitą ironią.Jan Traczykowski, dziennikarz