Homo inquietus. Człowiek niespokojny

Teoria 'człowieka niespokojnego' jest antropologią o segmentach:
biologicznym, psychologicznym i kulturowym. Poza konceptem 'natury
praludzkiej' oraz 'preludzkiej' obejmuje status 'człowieka
historycznego' i prognozuje przyszłość ludzkości. TCN nie pojmuje
'niespokojności' jako leku (jak u Kierkrgaarda), ale jako 'nadmiar
energii i mocy', którego człowiek nie może zrealizować. nie ma tu 'woli
mocy' jako celu, lecz rozwiązanie 'kłopotu z mocą'. Jest w pewnej
analogii do dywizji 'dionizyjskośi' Nietzchego i Ruth Benedict, ale ma
mocniejsze ugruntowanie w etologii zwierząt i jest bardziej precyzyjna i
sytemowa w opisie aspektów 'nadenergii'. Jest też w pewnej zależności z
koncepcją 'człowieka anatelicznego' (przekraczającego cele) Andrzeja
Zachariasza.