Karabin ASG, Elite Force K-PDW AUTO

Replikę Elite Force K-PDW wykonano wykonano w wiernym oparciu o broń palną. Świadczą o tym metalowe części repliki min. upper receiver ( górna część korpusu), lower receiver ( dolna część korpusu ), lufa zewnętrzna, zwalniacz magazynka, selektor ognia, bolt catch ( zwalniacz zamka ), język spustowy, dźwignia przeładowania, szyny R.I.S. kolba ramowa oraz przyrządy celownicze. W replice zastosowano gearbox ver. 2 posiadający wzmocnione podzespoły , min. wzmocnioną prowadnicę sprężyny, wzmocniony szkielet GB oraz łożyska kulkowe 7 mm. Godny podkreślenia jest również fakt, że w replice Elite Force K-PDW bolt-catch jest w pełni funkcjonalny. Podobnie również jak ma to miejsce w broni palnej, selektor ognia oraz zwalniacz magazynka są dwustronne, dzięki czemu obsługa repliki jest komfortowa zarówno dla prawo jak i leworęcznych strzelców. Lufa zewnętrzna posiada 14 mm gwint lewoskrętny umożliwiający montaż większości tłumików dźwięku. Metalowe przyrządy celownicze są składane, dzięki temu łatwo je zastąpić dowolnie wybraną optyką. Ramowa kolba składana na bok ( na prawą stronę ) minimalizuje gabaryty repliki, dzięki temu poprawia się maneworwanie karabinkiem przy ograniczonej przestrzeni, np. w pojeździe lub pomieszczeniu. Do montażu akumulatora służy dołączona do zestawu atrapa lasera PEQ15. W zestawie znajdują się: karabin, magazynek, wycior do lufy, atrapa lasera, instrukcja obsługi oraz katalog producenta. Historia oryginału: W amerykańskiej firmie Armalite w 1955 roku powstał prototyp karabinu AR10 (kaliber 7,62x51). Jego twórca, Eugene Stoner, postanowił skonstruować najlżejszy karabin automatyczny. Broń była testowana przez amerykańską armię, lecz na początku nie wzbudziła zaufania wojskowych. Głównym problemem była bardzo słaba celność. W 1959 Armalite sprzedała prawa patentowe karabinka firmie Colt?s Patent Firearms Company. Rok później Stoner także przeniósł się do Colta, tam zmieniono skok gwintu lufy, co rozwiązało problem celności. Po tych modyfikacjach uznano karabinek za gotowy do produkcji seryjnej i rozpoczęto promocję pod nazwą XM-16. Przez następne lata pracowano nad poprawieniem jego parametrów. W 1982 r. M16A1E1 otrzymał oznaczenie Departamentu Obrony: US Rifle, 5.56mm, M16A2. W 1988 r. Głównym producentem M16 dla jednostek amerykańskich stała się belgijska firma Fabrique Nationale. W tym samym roku wygasły też zastrzeżenia patentowe dotyczące M16 i wiele firm prywatnych rozpoczęło produkcję tego karabinka. Uwaga: W zestawie nie ma baterii i ładowarki.