Księga śmiechu i zapomnienia

''Cała ta książka jest powieścią w formie wariacji. Poszczególne części występują po sobie jako kolejne części drogi prowadzącej do w nętrza tematu, do wnętrza myśli, do wnętrza jednej sytuacji, której zrozumienie niknie mi w nieskończoności.
Jest to opowieść o Taminie, a w chwili, gdy Tamina odchodzi ze sceny - powieść dla niej. Ona jest główną postacią i głównym słuchacz em, a wszystkie pozostałe wątki są wariacjami na temat jej historii i zbiegają się w jej życiu jak w lustrze.
Jest to powieść o śmiechu i zapomnieniu, o zapomnieniu i Pradze, o Pradze i aniołach''.