Kobierski odbywa poruszającą, poetycko-ludzką żałobę po śmierci ojca. Słów szuka w kulturze, w tradycjach lamentacyjnych, w cudzym b ólu, przekształcając je w język własnej utraty. Do tego służą realistyczne sceny umierania i skrupulatnie policzone oznaki pustki. M ocny rytm, siła obrazów, zaskakująca wymowność tych wierszy? tak mówi człowiek, który z cudzej śmierci zobaczył własną, z głębi rozp aczy, ale już bez złudzeń. -Piotr Śliwiński