Miasta soli. Zagubieni

?Miasta soli. Zagubieni? to pierwsza część cyklu Miasta soli, pisanego
przez Munifa w latach osiemdziesiątych. To monumentalne dzieło,
składające się z pięciu części i liczące ponad 2500 stron, jest
krytycznym spojrzeniem na arabskie społeczeństwo, dającym obraz jego
głębokiej przebudowy od czasów plemiennych po odkrycie ropy i inwazję
Zachodu, oraz ukazującym negatywny wpływ, jaki to zderzenie cywilizacji
wywarło na tradycyjną kulturę arabską. Kreśląc historię świata
arabskiego, Munif dowodzi , że Arabowie są ofiarami ucisku,
wykorzystywania i niesprawiedliwości ze strony cywilizacji zachodniej.
Odkrycie ropy zapewniło bogactwo elitom, podczas gdy większość nadal
cierpi niedostatek oraz jest prześladowana politycznie.
Pierwsza część ?Miasta soli. Zagubieni? obejmuje lata 1933/1953. W
małej, żyjącej na pustyni społeczności Beduinów odkryte zostają złoża
ropy naftowej, co powoduje nagły przypływ zainteresowanych intratnym
przedsięwzięciem cudzoziemców. Między Beduinami a przybyszami z Zachodu
dochodzi do konfliktów na tle kulturowym.
Miejsce akcji nie jest bliżej określone, co przesądza o spojrzeniu na
żyjących w nim mieszkańców jako na członków całej, wielkiej wspólnoty
Arabów, bez podziału na narodowości.
Munifa często określa się mianem twórcy nowego gatunku literackiego ?
powieści odzwierciedlającej społeczne, polityczne i gospodarcze problemy
współczesnego społeczeństwa arabskiego. Wierzył, że słowo może stać się
skutecznym narzędziem do zmian, a literaturę traktował jako środek do
zwiększania świadomości i wrażliwości społecznej. Jest to także próba
przedstawienia historii tej części świata oczami tubylca, podyktowana
chęcią zaprezentowania szerszym kręgom prawdziwego oblicza inwazji
cywilizacji Zachodu na kulturę arabską. Ropa naftowa, zdaniem Munifa,
razem z dyktaturą polityczną przyczyniła się bowiem do upadku,
dezorientacji i cierpienia społeczeństwa arabskiego w jego poszukiwaniu
drogi do nowoczesności.

• author: Abd ar-Rahman Munif