O człowieku tendencyjnym...
Podstawowym celem książki jest wykazanie, że paradygmat nowego człowieka
nie przynależy wyłącznie do refleksji komunistycznej, jak chca tego
niektórzy, a pewne elementy jego postaci są uniwersalne i wielokrotnie
przywoływane w towarzyszącej nam grze kulturowej. Ponadto książka ma
dowieść, że nowy człowiek i homo sovieticus to dwie różne, choć
nieantytetyczne figury. Należy też zastanowić się nad tym , czy
popularna teza o absolutnym zakłamaniu propagandy jest prawdziwa. Wydaje
się raczej, że władza często ujawniała swoje preferencje wprost,
ogłaszając, w czym upatrywała własnego interesu oraz jak interpretowała
dobro państwa, społeczności, jednostki.