Oralność i mnemonika. Późny barok w kulturze polskiej

Oralność i mnemonika. Późny barok w kulturze polskiej to ''komunikacyjna'' opowieść o funkcjonowaniu styku oralności i kultury piśmiennej w czasach saskich. Zastosowanie aparatury teoretycznej, jakiej dostarczają prace Waltera J. Onga, Erica A. Havelocka, Frances A. Yates, Edwarda T. Halla i in. pozwoliło w zjawisku ''cofnięcia się'' druku na korzyść obiegu rękopiśmiennego dostrzec element szerszego procesu - kontrnatarcia świata sztuki pamięci i sprzęgniętej z nią oralności, będącego odpowiedzią na sukcesy rozprzestrzeniającego się analitycznego świata pisma. Omówiony został zarówno pewien model całościowy - który zwykliśmy określać mianem ''wieku rękopisów'' - jak i strategie artystycznego komunikowania, na przykład późnobarokowe ''gadające'' obrazy, proksemiczny wymiar staropolskiej pompae funebris, dominacja fabuły epizodycznej w ówczesnym dramacie, zwyczaj przekazywania sobie gotowych treściowo-wersyfikacyjnych ''prefabrykatów'' przez kolejne pokolenia ówczesnych poetów czy też posługiwania się przez nich ikonograficznymi wzorcami pamięci.

• author: Marek Prejs