Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej - Bikont Anna, Szczęsna Joanna

Wisława Szymborska nie lubi wścibstwa, nawet zaświatowego. Nigdy nie chciała mieć ''biografii zewnętrznej'', zawsze uważała, że wszystko, co ma do powiedzenia o sobie, jest w jej wierszach. Układany z okruchów, anegdotek, obrazków życiorys stawał się coraz bogatszy, coraz więcej było faktów, wydarzeń, a nawet dat. Jej pamięć nie jest linearna, wydobywa z przeszłości jakiś pojedynczy obraz, niewielki detal, drobny szczegół. Nie ''opowiedziała nam całego swojego życia''. Ze swojej ''biografii wewnętrznej'' pokazała tylko tyle, ile chciała. Czasem powtarzała: ''Moja pamięć szybko wyrzuca takie rzeczy'' albo ''O tym, to już po mojej śmierci''.