Pedagog wobec osoby chorego. Podręcznik, szkoły wyższe

Autorki dzięki temu, że pokazują antropologię osoby chorej i umierającej
? w różnych fazach jej życia i rozlicznych przypadkach cierpienia ?
otwierają przed studentem pedagogiki nieznaną mu ani z wcześniejszej,
ani z akademickiej edukacji perspektywę egzystencji utraconej nadziei i
nieodgadnionego sensu. Pragną zwrócić studenta twarzą ku tej
perspektywie, by oswoić go z myśleniem o trudności w pokonywaniu
uzależnień i słabości, niemożności przezwyciężenia choroby nieuleczalnej
czy wprost niemocy w obliczu nieuchronnej śmierci.
Studentowi pedagogiki należy się ten wykład o osobie w jej nieszczęściu,
po pierwsze dlatego, że taka jest jego jako opiekuna społecznego wobec
osoby chorej powinność ? w myśl normy o bezinteresowności udzielanego
dobra przez osobę dla osoby ? ale także i z tego powodu, iż studentowi
ponowoczesnego hedonizmu ? usprawiedliwianego ideologią nadczłowieka
wszechmocnego i niezniszczalnego i jedynie młodego oczywiście ? wytrąca
się myśl etyczną o godności moralnej osoby słabej, niedołężnej, chorej
czy po prostu starej.