Platforma Deepwater Horizon i największa katastrofa ekologiczna w USA

Człowiek coraz bardziej eksploatuje Matkę - Ziemię. Ścina drzewa, wydobywa surowce i niestety czyni to często ze szkodą dla środowiska przyrodniczego. Negatywne skutki tych działań są często nieodwracalne, co ma wpływ na życie człowieka oraz fauny i flory na danym obszarze.

Już niedługo (od 30 września) w polskich kinach będzie można obejrzeć film pt.: "Żywioł. Deepwater Horizon". Opowiada on o prawdziwych wydarzeniach, które rozegrały się 20 kwietnia 2010 roku na platformie wiertniczej w Zatoce Meksykańskiej.

Zleceniodawcą odwiertu był brytyjski koncern paliwowy BP, a wykonawcą przedsiębiorstwo Transocean. Platforma wiertnicza Deepwater Horizon posiadała system komputerowego manewrowania. Należała też do jednostek półzanurzalnych, dzięki czemu miała lepszą stateczność. Wybudowana została w 2001 roku w Korei Południowej.    
   
Na tego typu platformach wykonuje się testy bezpieczeństwa, które informują o poziomie zagrożenia. W nocy operatorzy niestety w sposób błędny zinterpretowali odczyty. Może też nie do końca był to błąd, a raczej zaniedbanie i chęć zaoszczędzenia kosztów. Za każdy taki test bezpieczeństwa trzeba zapłacić dziesiątki tysięcy dolarów.  Dla inwestorów niestety liczy się przede wszystkim zarobek. Nie zauważono wycieku ropy. W jego wyniku ok. godziny 22.00 doszło do wybuchu, a następnie pożaru. Na platformie w tym momencie znajdowało się 126 osób obsługujących jednostkę. Siedemnaścioro z nich zostało rannych, jednak jedenaścioro uznano za zaginione, co po prostu oznacza, że zginęły one w wyniku wybuchu. Platforma zatonęła po dwóch dniach od wybuchu. Specjalistycznym jednostkom po kilkunastu dniach udało się ugasić pożar, jednak nie zablokowano wycieku ropy. Ograniczono go tylko dzięki zamontowaniu rurociągu, którym transportowano ropę, a także wydobywający się gaz do statku wiertniczego. Następnie podłączono się do tankowca. Była to bardzo trudna do przeprowadzenia akcja, zwłaszcza, że warunki pogodowe nie sprzyjały temu przedsięwzięciu. Właśnie w tym czasie trwały burze, a na morzu szalał sztorm. Jednostkom naprawczym i inżynierom przeszkadzały też huragany.   To była największa katastrofa ekologiczna w historii Stanów Zjednoczonych. Codziennie z uszkodzonego szybu wyciekało nawet 62 000 baryłek ropy naftowej. Oficjalnie władze podają, że do wód zatoki dostało się 4,9 mln baryłek, natomiast koncern BP podaje, że było to 3,1 mln.

Dopiero 15 lipca udało się uszczelnić szyb. Do neutralizacji ropy i gazu użyto chemikaliów. Badania naukowe wykazały, że środki te mają wpływ na niszczenie raf koralowych istniejących w obrębie Zatoki Meksykańskiej. Mieszkańcy tych okolic również skarżą się na szkodliwe działanie tych substancji. Wyciekająca ropa skaziła środowisko zabijając żyjące w wodach zatoki ryby i inne stworzenia. W wyniku tego wiele firm utrzymujących się z rybołówstwa straciło zarobek i możliwość utrzymywania się. 
Negatywne skutki wycieku ropy, to nie tylko zatrute ryby, krewetki, ale również oblepione ropną mazią ptaki, kraby, żółwie. Bardzo duże straty poniosły też kurorty wczasowe, gdyż zostały skażone plaże. W stanie Luizjana po kilku tygodniach ogłoszono stan klęski żywiołowej. W 2014 roku w ,,Journal of Shellfish Research" opublikowano wyniki badań przeprowadzonych przez naukowców z Instytutu Oceanograficznego Uniwersytetu na Florydzie, które wykazały, że wyciek ropy ma wpływ na organizmy żyjące w strefie objętej tragedią. Skutkować może wytworzeniem rakotwórczych i mutagennych efektów.

Koncern BP do 2015 roku wypłacił ok. 42 miliardów dolarów wszystkim podmiotom, które zgłosiły roszczenia i poniosły straty w wyniku wybuchu platformy Deepwater Horizon. Jednak czy pieniądze mogą zrekompensować szkody dokonane na środowisku przyrodniczym? Od razu też powstaje tu następne pytanie: czy taka sytuacja się powtórzy?  Eksperci mówią, że niestety tak, gdyż  koncerny paliwowe przede wszystkim stawiają na zysk.