Początki kultu relikwii na Zachodzie. Tom 2

Teksty publikowane w II tomie serii ''Akme. Źródła starożytne'' to
łacińskie świadectwa jednego z najciekawszych zjawisk religijnych
późnego antyku - kultu relikwii. Fenomen ten, nieobecny w pierwszych
wiekach chrześcijaństwa, raczej wybuchł, niż rozwinął się w połowie IV
stulecia. W ciągu jednego zaledwie pokolenia w całym basenie Morza
Śródziemnego szczątki świętych, najpierw męczenników, potem mnichów i
biskupów, zaczęto traktować jako źródło mocy cudotwórczej, która wypędza
demony, leczy choroby i pozwala poznać przyszłość. Relikwie stały się
celem pielgrzymek i obiektem pożądania. Przenoszono je do nowych miejsc,
rozdzielano, kupowano i wykradano. Ambroży z Mediolanu, Augustyn z
Hippony, Wiktrycjusz z Rouen, Hieronim ze Strydonu, Paulin z Noli,
których pisma zamieszczono w tym zbiorze, należeli do najwybitniejszych
ludzi Kościoła Zachodniego swoich czasów. Niemal wszyscy urodzili się w
świecie, w którym szczątki zmarłych darzono wprawdzie szacunkiem, ale
trzymano się od nich z daleka. Za ich życia i przy ich udziale,
nastąpiła wielka przemiana, gorąco popierana przez ludzi prostych i
wykształconych, choć tu i ówdzie odzywały się głosy protestu...