Podwójny żołd. Potrójna śmierć
''Podwójny żołd - potrójna śmierć'' - to wspomnienia dziesięciu radzieckich żołnierzy walczących w jednostkach artylerii przeciwpancernej. Nie ma w nich nic z patosu wojennych opowieści czy filmów, które jeden z bohaterów nazywa ''fantasmagorią''. Autorzy tych wspomnień poszli na wojnę zaraz po maturze albo po pierwszym roku studiów, zaledwie osiemnasto-, dwudziestoletni.
?Podwójny żołd? jakiotrzymywali, był zapłata za to, że ?śmierć była wszędzie i deptała im po piętach?. Z pola walki nie można było uciec ? za porzuconedziało groziło rozstrzelanie. Nazywano ich straceńcami, a jednostki ppanc. - ?Żegnaj Ojczyzno? albo ?Lufa długa ? życie krótkie?. Prostym , nieraz chropowatym językiem opowiadają o okrutnych walkach pod Moskwą, o Leningrad, Stalingrad.
Te wspomnienia lepiej niż naukowe opracowania pokazują, w jaki sposób ?kręgosłup niemieckich wojsk pancernych, które zdobyły pół Europy, został złamany przez radzieckich przeciwpancerniaków?.