Podwójny żołd potrójna śmierć - Drabkin A.

''Podwójny żołd - potrójna śmierć'' - to wspomnienia dziesięciu radzieckich żołnierzy walczących w jednostkach artylerii przeciwpancernej. Nie ma w nich nic z patosu wojennych opowieści czy filmów, które jeden z bohaterów nazywa ''fantasmagorią''. Autorzy tych wspomnień poszli na wojnę zaraz po maturze albo po pierwszym roku studiów, zaledwie osiemnasto-, dwudziestoletni. ''Podwójny żołd'', jaki otrzymywali, był zapłatą za to, że ''śmierć była wszędzie i deptała im po piętach''. Z pola walki nie można było uciec - za porzucone działo groziło rozstrzelanie. Nazywano ich straceńcami, a jednostki ppanc. - ''Żegnaj ojczyzno'' albo ''Lufa długa-życie krótkie''. Prostym nieraz chropowatym językiem opowiadają o okrutnych walkach pod Moskwą, o Leningrad, Stalingrad. Na łuku kurskim- ''w godzine chwały artylerii przeciwpancernej'' - i podczas forsowani aDniepru. Na Litwie, Białorusi, Węgrzech, w Rumunii i Czechosłowacji. I w Polsce - o Przemyśl, Sandomierz, Warszawę, Mławę, Bydgoszcz, Pasłęk, Elbląg. O krwawych walkach na Wale Pomorskim i o szturmie Berlina.