Poetyka doświadczenia duchowego

Książka Antoniny Lubaszewskiej, choć implicite teoretycznoliteracka,
ujmuje problemy poetyki i teorii działania w świetle antropologii i
filozofii oraz w semiotyczno-historycznych koncepcjach kulturowej
semiozy symboli, mitów, obrazów i wyobrażeń, od Leo Spitzera i Kenetha
Burke?a począwszy, a na dzisiejszej antropologii francuskiej i
anglosaskiej skończywszy.

Cechą najważniejszą dyskursu tej książki jest dialog oparty na silnym
przeżyciu dzieła, na nieomal religijnym jego poszanowaniu przez
uwznioślenie, na ? co zrozumiałe w świetle takiej postawy ? twórczej
empatii otwierającej możliwość kontaktu z ?drugim?. W tym sensie całość
książki przeniknięta jest siłą ekfrazy rozumianej przez mnie jako
kontaktowanie się z drugim (nigdy innym) za pośrednictwem dzieła sztuki;
stąd wyzwala się teoria jako rozsądne uświadomienie tego procesu. Jestem
przekonany, że książka Antoniny Lubaszewskiej, tak jasno, mądrze
zbudowana i wielokroć wzruszająca po prostu, odnajdzie wielu
czytelników. Autorka odsłania ? choć bez zbędnego patosu, wysokiej
retoryki i trudnej mowy teoretyka literatury ? zasady antropologii
tekstu jako pomostu łączącego naszą tożsamość z tożsamością tych, którzy
odchodząc siebie zostawili.
Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Szturca

• author: Antonina Lubaszewska