Przypadki klasztoru świętego Galla

Opowieść żyjącego w XI wieku mnicha Ekkeharda IV o dolach i niedolach
jego macierzystego klasztoru w Sankt Gallen to utwór od dawna dobrze
znany historykom średniowiecznej literatury łacińskiej oraz mediewistom
wyspecjalizowanym w historii kultury monastycznej. Ze względu na swoje
walory literackie oraz bogactwo ujętego w anegdotycznej formie materiału
cieszy się też ów tekst wśród nich od dawna wielkim uznaniem.
Jednocześnie poza gronem specjalistów dzieło Ekkeharda pozostaje
całkowicie nieznane. Wydaje się, że warto, pokonując barierę łaciny,
spróbować ten stan rzeczy zmienić. Sangalleńska historia klasztorna nie
jest suchym rocznikarskim tekstem. Nie odstrasza też hermetycznością
swojej treści. Przeciwnie, to opowiadanie nadzwyczaj barwne, sugestywne
w swoim sposobie obrazowania i dostarczające wiedzy o życiu i
umysłowości średniowiecznych zakonników w na pewno nie mniej atrakcyjny
sposób, aniżeli współczesny nam bestseller Umberto Eco Imię róży, nad
którym ma przynajmniej jedną oczywistą przewagę: wyszło spod pióra
człowieka należącego do tamtego świata.