Staszek, pies i czasnonauci - Irena Landau

''Ten chłopiec strasznie zbladł i Basia pomyślała, że za chwilę zemdleje. Ale Staszek nie mdlał, tylko gapił się na tę dziewczynkę, a potem czując znowu miękkość w kolanach, usiadł na jakiejś wypaczonej płytce z chodnika i rozejrzał się dookoła. Jeżeli nie było trzęsienia ziemi, a chyba nie było, bo Warszawa nie leży na terenach sejsmicznych, to ta Basia ma rację. Chociaż podróż w czasie wcale, ale to wcale nie była bardziej zrozumiała. Skąd, była sto razy dziwniejsza! Owszem, Staszek czytał różne książki na ten temat, ale co innego fantastyka, a co innego rzeczywistość. Może śni?''