Studia postkolonialne nad kulturą i cywilizacją polską

Książka jest pokłosiem sesji naukowej, na której rozważano możliwość adaptacji wypracowanej przez literaturoznawstwo zachodnioeuropejskie (Fanon, Said, Bhabha, Spivak) metodologii do opisu literatury i kultury polskiej. Świadectwa polskich podróżników, siłą rzeczy uwięzionych w europejskim etnocentryźmie (Sienkiewicz, Bocheński), świetnie poddają się takim analizom. Podobnie jest z pisarzami eseistami, stawiającymi powszechniejsze diagnozy stanu europejskiej kultury (Kott, Rymkiewicz). Chciano również znaleźć odpowiedź napytanie, o ile relacje polsko-rosyjskie i polsko-niemieckie w XIX i XX wieku wynikają z kompleksu narodu skolonizowanego, przeżywającego tym bardziej swój zbiorowy dramat, im silniejsza była pamięć własnej imperialnej przeszłości.