Świętokrzyskie. Przewodnik

''Panorama Sandomierza oglądana znad brzegów wielkiej rzeki wyjaśnia niesłabnące powodzenie tego miejsca wśród kolejnych pokoleń tury stów. Usytuowane na styku krain geograficznych, na stromej wiślanej skarpie, miasto tworzy jeden z najcenniejszych zespołów urbanist ycznych Europy Środka, którego zwiedzanie zwykle rozpoczyna się od zabytkowej starówki, a kończy przechadzką w lessowe wąwozy i na G óry Pieprzowe. W dobie Piastów zaliczane było do głównych ognisk politycznych Polski, a pośród grodów w Małej Polsce plasowało się t uż za stołeczno-królewskim Krakowem. Największy rozkwit przypada na Złoty Wiek, kiedy przedstawiano Sandomierz jako miasto zewsząd o toczone przez sady tak rozległe, że sprawiające wrażenie lasów. Na lessowych stokach zakładano winnice, żyzna gleba dostarczała ogro mnych ilości jabłek, gruszek, śliwek, wiśni, orzechów, zaś bliższe i dalsze sąsiedztwo obfitowało w grubego zwierza, ryby, miód, zbo ża i inne specjały. W XII wieku Sandomierz został stolicą księstwa dzielnicowego, by po zjednoczeniu kraju przez Łokietka stać się s tolicą największego obszarowo województwa na ziemiach etnicznie polskich, sięgającego od Radomia na północy przez Kielce i Tarnów po przedmieścia Krosna na południu. Współczesne miasto znacznie wykracza poza swój historyczny rdzeń, przechodząc na prawy brzeg w ielkiej rzeki. Leżące niegdyś w Galicji przemysłowe Nadbrzezie scalone jest z zabytkową starówką na lewym brzegu wygodnym mostem dro gowym, któremu przypadają także istotne funkcje w ruchu tranzytowym. Sandomierz liczy około 25 tysięcy mieszkańców, pełni rolę centr um kulturalnego i gospodarczego tej części Kielecczyzny oraz zaplecza usługowego dla rolniczych okolic ? jak przed wiekami, tak i dz iś znanych w kraju z upraw owoców i warzyw (...)''. (Jarosław Swajdo)

• author: Jarosław Swajdo