Tragedie. Eurypides, tom IV - Jerzy Łanowski

Eurypides (ok. 485-406 p.n.e.) to najmłodszy i najbardziej ''nowoczesny'' z trzech wielkich tragików starożytnej Grecji, a jego sztuki po dziś dzień nie schodzą ze scen teatrów całego świata. Przyczyną jest ich uniwersalna problematyka, pozwalająca szukać w dawnych mitach odpowiedzi na wiecznie aktualne pytania o wartość życia i śmierci, o siłę miłości i nienawiści, o racje wojen i walor pojednania. Bakchantki, jedyny ''dionizyjski'' dramat Eurypidesa, przedstawia tragedię rozszarpanego przez własną matkę i ciotki króla Penteusa, władcy, który przeciwstawił się zwycięskiemu pochodowi boga Dionizosa przez świat. Sztuka interpretowana sprzecznie - przez niektórych jako dowód bezbożności Eurypidesa, przez innych jako świadectwo jego nawrócenia - dowodzi, że poeta umiał docenić irracjonalne czynniki rządzące ludzką naturą.