Wielka księga horroru, tom 2

Być może, nienazwane nie może mieć imienia. Nigdy. Być może, my, ludzie,
dumni władcy własnych krain, jesteśmy tylko kruchymi lalkami.
Marionetkami, które wciąż i wciąż grają w jakimś opętanym teatrze,
budząc ledwie śmiech diabła? A gdy wreszcie oswoimy swój świat,
nazwawszy go poznanym i bezpiecznym, w jednej przenikającej chłodem
sekundzie coś lub ktoś roznieca nowy spektakl przerażenia. Jak
nieskończenie wiele ludzkich światów, tak nieskończoną jest liczba
lęków?