Wiersze 1946-1996

Dokonać wyboru wierszy klasycznego, ważnego poety z ponad półwiecznego obszaru, w którym te wiersze powstały wydaje się prawie ni emożliwością. Poeta często skupia uwagę na drobiazgach, szczegółach ''ludzkich spraw'' i ''ludzkich rzeczy'', po to, by powiedzieć ,że w szczegółach ukryte są rzeczy naprawdę ważne, że w nich właśnie i tylko poprzez nie, możemy dotknąć ''istoty rzeczy'', tylko p oprzez pozornie banalne i zwyczajne ''bycie w świecie'' wyraża się sens naszej ludzkiej egzystencji, ale też i metafizyka tej egzyste ncji: momenty ulotne, niedostrzegalne zjawiska, niepokojące doznania. Na kartach wybranych wierszy Artura Międzyrzeckiego poza dia logiem poety z domenami kultury (np. ''Port'' ), sztuki (np. Z pamięci'') można usłyszeć jeszcze jeden, niezwykle interesujący dialog, mianowicie dialog poetów. Bowiem Międzyrzecki jest tu zobaczony przez Wisławę Szymborską . To ona dokonała wyboru, ona napisała słowo komentarza, ona ogarnęła ponad półwieczny poetycki dorobek. Wybrała wiersze jej szczególnie bliskie i cenne: ''za stoickie męs two'', z powodu ''pytań zadawanych sobie'', ''zdumienia'', upodobania do malarstwa Vermeera, poczucia humoru, ''obrazków'', mini-scenek'' bę dących zapisem ''ludzkich spraw''. Liryczne ''Spotkanie w czasie umownym'' Międzyrzeckiego'' rozpoczynające się od słów: cieszę się , że cię widzę wchodzą w dialog z lirycznym spotkaniem choćby z wiersza Szymborskiej : ''tak nagle, kto by się spodziewał'', z tą brodą to bym pana nigdy nie poznała''.