Wykrzywiam się na ten wszechświat

Wiele wierszy, które znalazły się w tym wyborze, Władysław Broniewski
pisał w ostatnich latach życia, po śmierci ukochanej córki Anki, kiedy
już nie musiał (nie był w stanie, nie chciał) układać się ze światem,
mógł pełniejszą gębą ''wykrzywiać się na ten wszechświat'' - tak źle
urządzony.
Te późne wiersze to są niemal bez wyjątku wiersze pisane jakby niedbale,
świadomie nieporadnie, bez troski o poprawność językową, składniową,
jakąkolwiek - to wiersze rzucone jakby mimochodem, nawet wbrew woli,
jakby wcale nie chciało się, albo nie mogło ich pisać i napisać. Te
wiersze to, jak mi się wydaje, najlepsze wiersze poety.
Dariusz Suska

• author: Władysław Broniewski