Wymiary śmierci

Antologia składa się z dwudziestu tekstów. Mogłoby być ich więcej.
Śmierć stała się francuską specjalnością. Przywykło się uważać, że jest
Mistrzem z Niemiec. Tymczasem w latach siedemdziesiątych i
osiemdziesiątych we francuskiej historii, filozofii i naukach
społecznych powiedziano o śmierci niemało i były to wypowiedzi godne
uwagi. Najsilniej zabrzmiał chyba głos historyków mniej lub bardziej
jawnie nawiązujących do tradycji ?Annales?. Emmanuel Le Roy Ladurie,
omawiając książki Vovelle?a, Lebruna i Chaunu, nie wahał się użyć
formuły ?nowa historia śmierci?. Równolegle powstawała też jej ?nowa?
antropologia (Thomas i Maertens), semiotyka (Marin i Urbain) i estetyka
(Guiomar i Claire).